Diálogo entre tesserianos

Un grupo de tesserianos explorando terreno hablando. Los tesserianos les tienen miedo a lo que denominan "sirenas", al igual que los tesserianos evolucionaron de los humanos, pero sólo pueden moverse por el agua, siendo su hábitat natural las aguas ácidas.



Tone: na na, Banel, ea o memetem fa?
Oye, Banel, ¿Ves eso?

Banel: tamfak fa? Ea po fa?
¿El qué? ¿Esa cosa?
                       

Tone: Shoo, sheokeo o paneatem...
Si, parece una sirena.


Banel: sheokeo fa?! More eñe! Tore pa baflo ne ñeem.
Sirenas? No puede ser! No estamos en aguas acidas.


Tone: na, bafkeo eñetem fa? Ea pa rogaf o eñetem.
Entonces, ¿Es un pez? Es grande.

(Debajo del pez: Ooga=Pequeño)


Banel: Tone, barobe a neshatem. ema pa robatem ñeem.
Tone, volvamos a la fortificación. No me gusta esto.

Tone: Shoo, berke.
Si, de acuerdo.

Vocabulario adicional:

  • meme: ver
  • panea: parecer
  • more: imposible
  • roba: gustar
  • berke: de acuerdo, vale.

Traducción de un texto

Este texto tesseriano habla del apocalipsis, denomina luces verdes a las bombas, lluvia ácida, etc... que asolaron el mundo y llama al ser humano "criatura verde", con el paso de los siglos se ha deformado la imagen de lo que era un hombre y por eso los tesserianos creen que tenían la piel verde entre otras cosas. 



Omñe noshe aktta ne ae pa ñelateshta. Brashfet ma ae. Sheshe pa ea pamma o kekereteshta. Rona ma tore fen Brashkeo pa rogaf shaberogafoba she pogeteshta. Sheshe pa poppop o tomkateshta ñeem, sheshe ma brashkeo pa ta, sheshe pa ta. Sheshe ma shaberogafoba pa keemoloba re ñaoba o eñeteshta. Brashkeo pa korome re rogaf oatbo o naroteshta koto pa tore ma roobe o kekereteshta. Shaberogafoba ma maer pa petat keemol ma booba o petatkeo a naroteshta. Baf pa bo ma ñober o ñobeteshta re poppop pa boteshta re petat fen aktta pa pashñe o eñetem. Tore ma keo pa baleooba shona ma tore bafpop ma entar ne. Tore pa bafpop o mamo fen... (...) 

Aquel día cayeron luces del cielo. Luces verdes. Ellas destruyeron ese mundo. Antes de nosotros, existieron hombres llenos de ambición, no cuidaban su tierra, ni su gente, ni a ellos mismos. Sus ambiciones eran triviales y banales. Traían guerras sin parar que asolaban nuestro planeta. La tercera de sus ambiciones llegó llena de rojo sufrimiento para todas las especies. El agua se tiñió de colores nocivos, la tierra se pudrió y el cielo se oscureció para siempre. Nuestra especie nació entre los gemidos de dolor de nuestra madre tierra. Nosotros nacimos para protegerla...(...)